daar waar de stilte heerst
de morgendauw zich glinsterend verhaalt
de zon haar stralen vrij laat spreken
de dag zichzelf in eindloosheid herhaalt
daar waar het toen in stenen staat geschreven
en bloemen liefde spreken, zonder woord
daar waar vergetelheid stemmen verstilde
die ooit in onze stad werden gehoord
daar waar het toen blijkt uit geschreven woorden
waar het verdriet van ooit het heden raakt
waar pioniersgeest zweeft over de paden
van hen die onze stad hebben gemaakt
en hier en daar zie ik wat nieuwe namen
van Lelystedelingen door t virus wreed geveld
die in eenzaamheid het leven moesten laten
nu deel uitmakend van het graven-veld
zij streden mee, maar hebben zich verloren
hun dood voelt als de kilte van de nacht
terwijl wij vechten voor een nieuwe toekomst
verzuchtten zij, het leven is volbracht
© Juul Baars 5 juni 2020
Stadsgedicht
Stadsgedicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten