“je voelt de stilte om je heen
de struiken bijna ondoordringbaar
je bent er vaak helemaal alleen
je hoort de spechten razend tikken
een roodborst drentelt door het bos
de plek waar nachtegalen zingen
en soms zie je ineens een vos
het pad meandert door de struiken
miljoenen bramen om je heen
en wantsen, vlinders, heel veel muggen
een schorpioenvlieg op een steen
het ruikt naar rottend hout en honing
er slapen herten in de nacht
en langs de paden wilde bloemen
het hoge gras voelt super zacht
het is een plek waar weinigen komen
daar aan de Lelystadse rand
maar toch, haar woestheid zal bekoren
de woeste schoonheid van “t Zand”
© Juul Baars 4 juli 2019
Stadsgedicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten