tijd spreekt niet
maar gaat voorbij
verbergt zich in het onbewuste
en schrijft woorden op je huid
verhult het toen
in vergeten momenten
wie niet kan stilstaan
wordt ongemerkt oud
ziet niet wat voorbij gaat
en reikt slechts naar het einde
niets is, zoals het
zich voordoet
niets is herkenbaar
als stilte niet bestaat
wie de stilte omarmt
herkent de kleuren
waarin elk moment zich tekent
en leven zich openbaart
wie de stilte koestert
herkent de kleuren
van de constante verandering
die leven heet
© Juul Baars
4 augustus 2020
Stadsgedicht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten