Leroy van der Hurk

 

hij vult de leegte die hem wordt geboden
hij spreekt het woord van blijdschap en van smart
hij kent het leven, nog zo jong van jaren
en wat hij aan je zegt, komt rechtstreeks uit zijn hart

hij zoekt naar ritme in elk jong mensenleven

verlicht de duisternis in het diepste van je ziel

vergeet het nemen en verkiest het om te geven

ondanks de keren dat hij zelf in het leven viel

ik hou van mensen de die liefde profileren

die er in duistere momenten voor je zijn

die vanuit hun hart je zeggen: “blijf het steeds proberen”

die je een duwtje geven, ook al is dat maar heel klein

ik hou van mensen  die elk ander mens vertrouwen

die je zien zitten, ook al voel je je kapot

ik hou van mensen die je aanzetten tot bouwen

daarbij vertrouwend op zichzelf en ook op God

 

© Juul Baars 6 mei 2021
Stadsgedicht Leroy van der Hurk

Polderland

 

Voorbij de grenzen van de stad, ver weg, maar toch dichtbij.
Daar bloeit het weidse polderland,  ooit blootgelegd door mensenhand,
bewerkt, begroeid , gecultiveerd, bebost, beplant duurzaam beheerd.
Waar klei en zand elkaar in schoonheid raken…
en het gevoel van vrij-zijn,  als t ware oneindig maken.

Een plek waar stilte zich omringd met een horizon van groen.
Een plek waar de natuur zich zingt, een plek om aan te doen.
Een plek met bomen, vogels, vissen, waar je,  je ik verrijkt.
Een plek voor ons, voor iedereen.  Als je even verder kijkt.

Waar boeren duurzaam telen, de grond bewust bewerken.
Al doende om het land van nu, voor de toekomst te versterken.
En door de jaargetijden heen, laten zij gewassen groeien.
Pompoenen, peentjes, uien, alles wat maar kan bloeien. 
Een sfeer van rust en groen strekt zich uit,  zover het mensenoog reikt.
Daar in de Flevopolder, als je even verder kijkt.

En als je even verder kijkt,  de ruimte ziet die de stad verrijkt
de velden vol gewas en vrucht, dan weet je het pas echt…
Lelystad geeft lucht



 
© Juul Baars 19 april 2021
Stadsgedicht t.b.v. Lelystadse Boer

Kerstavond Lelystad

 

terwijl de stad haar stilte koestert
de pleinen leegte etaleren
gesloten winkeldeuren huilen
en de duisternis zich vermengt…
met onbegane straten

als gezichten zich verbergen
de hunkering naar het dagelijkse
zich verdrinkt in eenzaamheid
en levenswarmte slechts een weg vindt
via duizend schermen

Lely wacht op zijn sokkel
terwijl lege kerken
de nacht vieren
en hoop slechts bestaat
uit voor niets luidende klokken…
kerstavond in Lelystad

de bevrijding maakt zich op

en slijpt haar wapens

om de vijand te verdrijven

en ons te ontdoen van angst

in ons nieuwe leven-, straks

vooralsnog zijn het de lichtjes

die hun stralende hoop doen schijnen

in warme huiskamers

waar in het klein

kerst wordt gevierd

© Juul Baars 19 december 2020
Stadsgedicht

De Stadsdichter

 

Na zijn einde is het woord
uitgedragen en geschreven
weerklinkend
in een eeuwig perspectief
ontsproten aan liefde
en gevormd door passie en verbondenheid
met Lelystad, zijn stad

Na zijn einde is het woord
zoals de tijd zich voortsleept vergankelijk
in wervelende  strofen
die tekenend een stad beschrijven
waaraan een dichter zijn hart verloor

zijn woorden zijn
als een voortgaande zoektocht
naar het wonderbaarlijk schone
van zijn stad

Na zijn einde blijft het woord
de dood
zij stopt het oneindige volharden
om in geschreven regels
een stad lief te hebben die jong van hart
aan haar toekomst bouwt
een toekomst die verder reikt
dan het leven van een dichter

© Juul Baars 9 november 2020

Vrijheid (voor de viering van 75 jaar vrijheid in november 2020 / afgelast wegens Corona)

 

soms klinkt het woord als een verzuchting

of als een vergeten vanzelfsprekendheid

dwarrelend in ongestuurde gedachten

zonder aanwijsbare betekenis

dan weer heeft het een ziel
manifesteert het zich als een explosie van liefde
wanneer  twee mensen elkaar weerzien
na een  vijf jaar lange onvrijheid

soms is het een verlangen

van een moeder  die haar stervend kind

omarmt en koestert

en tevergeefs wacht op bevrijding

Dan weer klinkt het
als een  luid protest
tegen jarenlange onderdrukking
in een strijd die slechts kan worden verloren

Ook is het een prevelend gebed
dat opstijgt in het oneindige
zoekend naar een weg
die tot verlossing leidt

En het is de dood
die haar barmhartigheid toont
en zacht een einde brengt
aan ondragelijk lijden

vijf en zeventig jaar vrijheid
brengt ons op het knooppunt
van vele wegen
en dwingt ons tot nieuwe keuzes

gevoed door ons verleden
bewust van het heden om ons heen
zullen we voort moeten gaan
om vrijheid  vast te houden, te koesteren
en te omarmen

Het is immers aan ons
om steeds weer,  opnieuw betekenis te geven
aan wat het woord vrijheid betekent…
nu en in de toekomst

Laat vijf en zeventig jaar vrijheid
daarom een nieuw begin zijn
waarin we met- en voor elkaar
in vrijheid kunnen leven

Juul Baars
25 oktober 2020
Stadsgedicht

Mensen maken de Buurt

 

Mensen maken de buurt

Hoe mooi, hoe groot, hoe indrukwekkend
kan een stad zijn, met brede dreven, groene
stroken, fietspaden die haar doorkruisen
architectuur die van zichzelf spreekt, parken,
rotondes, wijdse wijken, water, dijken
en luchten als in kleur geglazuurd
toch maken mensen de buurt

Wat zijn wij toch druk doende om te groeien,
te expanderen, groot te worden, meer te vinden,
ruimte scheppend, cultureel  gearrangeerd,
zo coherent, verbindend, met elkaar de
stad te maken tot een plaats van welbevinden,
mens-gestuurd.
Immers mensen maken de buurt

Wat is het fijn dat er mensen zijn die stimuleren,
om van alles te proberen, te verbinden,
samen te leven,  om elkaar een hand te geven,
zo de leefbaarheid vergrotend, met elkaar en
on-afstotend, meedenkend in alle vormen
samen met jou het nieuw bestormen,
die zorgen dat zij met ideeën, spreken bouwen
plannen ontvouwen, daarbij van harte aangevuurd…
door “Mensen maken de Buurt”

@Juul Baars 22 oktober 2020
Stadsgedicht

Sneltest Lelystad

 

honderd vijf en veertig euro, en twintig cent
maar dan weet je ook binnen het kwartier
waar je aan toe bent
of je er wel of niet aan lijdt
of je naar binnen moet voor een tijd
of je kan gaan en staan waar je wilt
en ook je angst is even gestild
en dat dan allemaal
voor  honderd vijf en veertig euro, en twintig cent

honderd vijf en veertig euro, en twintig cent
het is dus een kwestie van betalen
om een positief resultaat te behalen
het is toch ongekend
dat vandaag de dag, in barre tijden
je ook nog financieel moet lijden
maar goed,  niet grienen
ze moeten er toch ook aan verdienen
aan honderd vijf en veertig euro, en twintig cent

© Juul Baars 17 oktober 2020