Kerstavond Lelystad

 

terwijl de stad haar stilte koestert
de pleinen leegte etaleren
gesloten winkeldeuren huilen
en de duisternis zich vermengt…
met onbegane straten

als gezichten zich verbergen
de hunkering naar het dagelijkse
zich verdrinkt in eenzaamheid
en levenswarmte slechts een weg vindt
via duizend schermen

Lely wacht op zijn sokkel
terwijl lege kerken
de nacht vieren
en hoop slechts bestaat
uit voor niets luidende klokken…
kerstavond in Lelystad

de bevrijding maakt zich op

en slijpt haar wapens

om de vijand te verdrijven

en ons te ontdoen van angst

in ons nieuwe leven-, straks

vooralsnog zijn het de lichtjes

die hun stralende hoop doen schijnen

in warme huiskamers

waar in het klein

kerst wordt gevierd

© Juul Baars 19 december 2020
Stadsgedicht

De Stadsdichter

 

Na zijn einde is het woord
uitgedragen en geschreven
weerklinkend
in een eeuwig perspectief
ontsproten aan liefde
en gevormd door passie en verbondenheid
met Lelystad, zijn stad

Na zijn einde is het woord
zoals de tijd zich voortsleept vergankelijk
in wervelende  strofen
die tekenend een stad beschrijven
waaraan een dichter zijn hart verloor

zijn woorden zijn
als een voortgaande zoektocht
naar het wonderbaarlijk schone
van zijn stad

Na zijn einde blijft het woord
de dood
zij stopt het oneindige volharden
om in geschreven regels
een stad lief te hebben die jong van hart
aan haar toekomst bouwt
een toekomst die verder reikt
dan het leven van een dichter

© Juul Baars 9 november 2020

Vrijheid (voor de viering van 75 jaar vrijheid in november 2020 / afgelast wegens Corona)

 

soms klinkt het woord als een verzuchting

of als een vergeten vanzelfsprekendheid

dwarrelend in ongestuurde gedachten

zonder aanwijsbare betekenis

dan weer heeft het een ziel
manifesteert het zich als een explosie van liefde
wanneer  twee mensen elkaar weerzien
na een  vijf jaar lange onvrijheid

soms is het een verlangen

van een moeder  die haar stervend kind

omarmt en koestert

en tevergeefs wacht op bevrijding

Dan weer klinkt het
als een  luid protest
tegen jarenlange onderdrukking
in een strijd die slechts kan worden verloren

Ook is het een prevelend gebed
dat opstijgt in het oneindige
zoekend naar een weg
die tot verlossing leidt

En het is de dood
die haar barmhartigheid toont
en zacht een einde brengt
aan ondragelijk lijden

vijf en zeventig jaar vrijheid
brengt ons op het knooppunt
van vele wegen
en dwingt ons tot nieuwe keuzes

gevoed door ons verleden
bewust van het heden om ons heen
zullen we voort moeten gaan
om vrijheid  vast te houden, te koesteren
en te omarmen

Het is immers aan ons
om steeds weer,  opnieuw betekenis te geven
aan wat het woord vrijheid betekent…
nu en in de toekomst

Laat vijf en zeventig jaar vrijheid
daarom een nieuw begin zijn
waarin we met- en voor elkaar
in vrijheid kunnen leven

Juul Baars
25 oktober 2020
Stadsgedicht

Mensen maken de Buurt

 

Mensen maken de buurt

Hoe mooi, hoe groot, hoe indrukwekkend
kan een stad zijn, met brede dreven, groene
stroken, fietspaden die haar doorkruisen
architectuur die van zichzelf spreekt, parken,
rotondes, wijdse wijken, water, dijken
en luchten als in kleur geglazuurd
toch maken mensen de buurt

Wat zijn wij toch druk doende om te groeien,
te expanderen, groot te worden, meer te vinden,
ruimte scheppend, cultureel  gearrangeerd,
zo coherent, verbindend, met elkaar de
stad te maken tot een plaats van welbevinden,
mens-gestuurd.
Immers mensen maken de buurt

Wat is het fijn dat er mensen zijn die stimuleren,
om van alles te proberen, te verbinden,
samen te leven,  om elkaar een hand te geven,
zo de leefbaarheid vergrotend, met elkaar en
on-afstotend, meedenkend in alle vormen
samen met jou het nieuw bestormen,
die zorgen dat zij met ideeën, spreken bouwen
plannen ontvouwen, daarbij van harte aangevuurd…
door “Mensen maken de Buurt”

@Juul Baars 22 oktober 2020
Stadsgedicht

Sneltest Lelystad

 

honderd vijf en veertig euro, en twintig cent
maar dan weet je ook binnen het kwartier
waar je aan toe bent
of je er wel of niet aan lijdt
of je naar binnen moet voor een tijd
of je kan gaan en staan waar je wilt
en ook je angst is even gestild
en dat dan allemaal
voor  honderd vijf en veertig euro, en twintig cent

honderd vijf en veertig euro, en twintig cent
het is dus een kwestie van betalen
om een positief resultaat te behalen
het is toch ongekend
dat vandaag de dag, in barre tijden
je ook nog financieel moet lijden
maar goed,  niet grienen
ze moeten er toch ook aan verdienen
aan honderd vijf en veertig euro, en twintig cent

© Juul Baars 17 oktober 2020

Lock down

 

Lock down

voorzichtigheid geboden
en hou je aan de regels
de grens tussen jou en veiligheid
is slechts een mondkap dik
houd afstand van de ander
vermijd de drukke plek
gedraag je zoals t hoor
en doe niet gek

Lock down

geen knuffel, niet aanraken
geen hartelijke hand
omhelzen is verboden
ontwijk iedere passant
en blijf geduldig wachten
tot de verlossing komt
en blijf intussen hopen
dat het jou niet overkomt

Lock down

hoe lang gaat het nog duren
wat is de medicijn
tegen angst en veel onzekerheid
en in huis heel eenzaam zijn
en terwijl de dood zich dreigend toont
vloeit de tijd heel traag voorbij
en verzuchten wij,
wanneer zijn wij weer vrij

© Juul Baars 15 oktober 2020

De eerste postbode van Lelystad

 

wie kan er meer vertellen over Lelystad
dan de postbode die dagelijks op zijn pad
de stad bezag vanuit haar pril begin
hoe pioniers de wijken vulden
hoe zij de barre tijden dulden
zich handhaafden met zeer veel zin

wie kan er meer vertellen over Lelystad
dan hij die meer dan vijftig jaar
de brieven bracht en zonneklaar
de stad steeds meer zag groeien
hoe blubberige gronden
hun bestemming steeds meer vonden
langzaam tot een stadje gingen groeien

de post bezorgen, was een klus
een praatje bij de brievenbus
het werkeiland waar zuider-zeeërs werkten
de roddels en de achterklap,
mensen ontmoeten, bij elke stap
meer huizen , straten winkels en ook kerken

Nico van Mierlo zag het al
zijn Lelystad verrees, al met al
terwijl hij de post rondbracht
zijn leven is een mooi verhaal
en onze stad staat daarin centraal
nu in boekvorm uitgebracht

en wie wil weten hoe Nico leefde
en wat hij in zijn werk beleefde
die koopt het boek dat Nico heeft gemaakt
“De eerste Postbode van Lelystad”
als je dat leest, dan weet je wat
en word je zeker geraakt

© Juul Baars
Stadsgedicht
8 oktober 2020

De reparateur

 

hij peutert graag aan dingen die kapot zijn
aan draadjes, schroefjes, wieltjes die verrot zijn
en aan computers die verschrikkelijk traag zijn
aan naaimachines waarvan prestaties laag zijn

hij onderzoekt en repareert
bekijkt, schat in, maakt schoon en smeert
voorkomt dat dingen snel naar het grofvuil gaan
gunt apparaten een nieuwe tijd van voortgaan

een duizendpoot, een sociaal mens
vervult zo elke intense wens
en zorgt ervoor dat wij kunnen besparen
door een apparaat niet zomaar dood te verklaren

daarbij staat de koffie altijd klaar
een praatje hier, een praatje daar
gerepareerd, milieu gespaard
en elke klus die wordt geklaard

je koffiezetapparaat gemaakt
schoolkinderen met computers blij gemaakt
repaircafe een technisch medicijn
met reparatiedokter, Rolf Captijn…

 

© Juul Baars
Stadsgedicht
4 oktober 2020

Nooit meer eenzaam zijn

 

misschien een onbereikbaar ideaal
maar in ons hart willen we allemaal
dat eenzaam leven-   voor niemand meer bestaat
dat men elkaar de handen reikt
dat zorg en liefde overal blijkt-
geen enkel mens door eenzaam zijn nog wordt geschaad

Dat vergt van ons veel extra kracht
waarmee we samen-  man en macht
de eenzaamheid zullen verdrijven uit de stad
en dat ons Lelystad een stad is
waar voor de eenzaamheid geen pad is
en iedereen weer  in zijn waarde wordt geschat

We moeten van elkander leren
dag in dag uit samen proberen
en samen open staan voor ieder die ons vraagt
om hem of haar te ondersteunen
of naar  een schouder om op te leunen
voor Lelystedelingen door de eenzaamheid belaagd

Laten we doorgaan met ons bouwen
laten we op elkaar vertrouwen
elkaar blijven vinden in de wederzijdse strijd
laat ons de rijen samen sluiten
laat veel ideeën ons ontspruiten
samen verslaan we elke vorm van eenzaamheid


© Juul Baars
Stadsgedicht
25 september 2020

Virus

 

op de balustrade is het stil
niemand waagt zich buiten
en de wind waait langs de huizen
mensen hebben zich verstopt
in stenen viruskluizen
iedereen is bang
en buiten is het kil
Op de balustrade is het stil

hoeveel doden vallen er vandaag
je doet je boodschappen
en steeds  bedenk je deze ene  vraag
je bent voorzichtig
ontwijkt mensen
houd je blik omlaag
en denkt
hoeveel doden vallen er vandaag

wanneer is het toch allemaal voorbij
niemand die je hoort
als je weer in jezelf praat
de premier op de tv
zegt dat het nog niet over gaat
en je verlangt naar zon
en liefde, voelt je zo onvrij
en denkt
wanneer is het toch allemaal voorbij

© Juul Baars
5 oktober 2020

Broedplaats

 

gezocht een plek waar kunst zich uit, in duizelende verhalen
een plek waar creativiteit, zichzelf telkens weer onderscheid
zichzelf vertaalt in stralen waar de muziek de oren streelt,
waar fantasie zichzelf bespeeld, eentonigheid wordt vermalen

een broedplaats voor de kunstenaar waar warmte heerst
waar zonneklaar de Lelystadse kunst zal groeien
een broedplaats waar cultuur ontstaat, waar wordt gedacht
waar wordt gemaakt, waar intuitie regel  is, een plek
vol van betekenis

de kunstenaar niet marktgericht, droomt dagelijks met zijn ogen dicht
droomt van het Kofschip, Gooise Pad, waar een gebouw staat in de stad
waar dromen waarheid kunnen raken, waar kunst Lelystad groot kan maken
het SGL gebouw zo groot, zo ideaal,  zo goed voor creatieve doelen
en straks zo leeg, misschien gesloopt, verdwenen is wat de kunst hoopt
de kunst die zucht, kan niemand de pijn voelen

gemeenteraad in dit geval, neem een besluit zo met zijn al
er is al veel te lang gekijfd
dat SGL gebouw niet naar de sloop, hak door die jarenlange knoop
zorg dat het pand behouden blijft als kunstbroedplaats die echt beklijfd
bouw woningen daar waar je kunt, bega met het SGL de stunt
door het gebouw opnieuw te laten verrijzen
als broedplaats voor de stedeling, die schept en speelt en doet zijn ding
men zal u blijven prijzen…

Juul Baars
Stadsgedicht
28 september 2020

Nooit meer eenzaam zijn

 

misschien een onbereikbaar ideaal
maar in ons hart willen we allemaal
dat eenzaam leven-   voor niemand meer bestaat
dat men elkaar de handen reikt
dat zorg en liefde overal blijkt-
geen enkel mens door eenzaam zijn nog wordt geschaad

Dat vergt van ons veel extra kracht
waarmee we samen-  man en macht
de eenzaamheid zullen verdrijven uit de stad
en dat ons Lelystad een stad is
waar voor de eenzaamheid geen pad is
en iedereen weer  in zijn waarde wordt geschat

We moeten van elkander leren
dag in dag uit samen proberen
en samen open staan voor ieder die ons vraagt
om hem of haar te ondersteunen
of naar  een schouder om op te leunen
voor Lelystedelingen door de eenzaamheid belaagd

Laten we doorgaan met ons bouwen
laten we op elkaar vertrouwen
elkaar blijven vinden in de wederzijdse strijd
laat ons de rijen samen sluiten
laat veel ideeën ons ontspruiten
samen verslaan we elke vorm van eenzaamheid


© Juul Baars
Stadsgedicht
25 september 2020

eenzaam

 

stilte om me heen omarmt me
duisternis ontneemt mijn warmte
druppels weemoed op mijn huid
buiten schreeuwt het stadsgeluid

voor de spiegel hardop praten
de echo van mijn stem vult gaten
herinneringen fluisteren zacht
op de dag volgt weer een nacht

dromen scheuren mijn gedachten
niets lijkt op het langverwachte
leegte dringt zich op als pijn
zal ik altijd eenzaam zijn

soms wil ik het zonlicht vangen
en mijn hart daarmee behangen
afschudden wat me besloop
met een sprankje nieuwe hoop

reik mijn armen naar verlangen
wil me niet meer laten vangen
in de cirkels van de tijd
draaiend in mijn eenzaamheid

© Juul Baars
stadsgedicht  week van de eenzaamheid :  4 september 2020

De pianist

 

hij speelt van Schubert tot aan Bach
van cabaret tot Jazz, van blues, van pop,
van volksmuziek uit oude tijden…
hij is allround, laat elk soort noot
heel soepel uit zijn vingers glijden

een entertainer is hij, puur sang
voor geen muziekstuk is hij bang
geen egoïst, wel virtuoos,
een allesspeler, grandioos

maar wie je het ook vraagt
een ieder vind hem een fijn mens
een kerel die je ondersteunt
een man die klaar staat voor jouw wens
om ook, met hem, muziek te maken

dan speelt hij feilloos met je mee
verdubbelt je plezier, voor twee
en haalt hij uit je wat jij kunt
hij voert je tot het hoogste punt
en zal jou niet verzaken

Gewoon een fijne man
die altijd klaar staat, altijd kan
die zichzelf geeft voor jou talent
Joshua Buijnink..
fijne vent…

Juul Baars 27 september 2020
stadsgedicht

Stadsgedicht voor Peter Schot

 

als stadsdichter kijk ik best tegen jou op
bekijk  de wereld zelf, uit lagere sferen
moet het verschil in hoogte steeds  ontberen
maar voor de poëzie ben jij een top

de vriendelijkheid  straalt af van jouw gezicht
je hart ligt heel dicht bij de kunst met woorden
zoals jij stadse dichters steeds aanspoorde
altijd heel motiverend, doelgericht

ach ja de politiek is niet te  sturen
soms is iets wat je graag doet ineens voorbij
dat doet best pijn en dat begrijpen wij
maar ja, je wist het, politiek kent zulke kuren

toch mag ik me als stadsdichter beroemen
op iets unieks, iets groots, iets  doelgerichts
in de bundel “Divers Lelystad”, staat jouw gedicht
ik wil hier die prestatie toch benoemen

het eind is daar, je tijd is opgediend
dank voor je steun en je positiviteit
en ook voor je geïnvesteerde tijd
je hebt dit stadsgedicht…
beslist verdiend

© Juul Baars 2 september 2020
Stadsgedicht

De Lelystatter (Wim Botter)

 

hij is actief en welbespraakt
weet hoe je mensenharten raakt
hij is zeer kwiek, niet meer zo jong
en heeft het hart vaak op de tong
gevoel voor humor, serieus
men vind hem lastig, maar ook een reus
op facebook roert hij zichzelf vaak
een grap, een grol, een goede zaak

een politiek dier, dat is hij niet
maar Lelystad is zijn gebied
waar hij met liefde van geniet

Een optimist met realiteit
en altijd voor eenieder tijd
dan doet hij dit, en dan weer dat
en alles voor zijn liefdesstad
hij is kordaat, een modekoning
heeft in de Jol een leuke woning
hij presenteert, speelt met muziek
en dient je in columns, van repliek

kortom veelzijdigheid is zijn merk
je vind dat terug in al zijn werk

hij is een man van doen, das waar
slap lullen vind hij vreselijk naar
hij wil vooruit met onze stad
en gaat voorop, op het toekomst-pad

hij is bekend, ja zelfs beroemd
er is zelfs een wijk naar hem genoemd
maar in zijn hart, daar heeft dit vrindje
toch wel verlangen naar een lintje
wie weet wat de toekomst brengen zal
Dit stadsgedicht…
heeft hij in ieder geval.


Juul Baars
20 augustus 2020
Stadsgedicht

Tiny de Bruin (geinspireerd door)

tijd spreekt niet
maar gaat voorbij
verbergt zich in het onbewuste
en schrijft woorden op je huid
verhult het toen
in vergeten momenten

wie niet kan stilstaan
wordt ongemerkt oud
ziet niet wat voorbij gaat
en reikt slechts naar het einde

niets is, zoals het zich voordoet
niets is herkenbaar
als stilte niet bestaat

wie de stilte omarmt
herkent de kleuren
waarin elk moment zich tekent
en leven zich openbaart

wie de stilte koestert
herkent de kleuren
van de constante verandering
die leven heet

© Juul Baars
4  augustus 2020
Stadsgedicht

 

een vestzak vol talent

daar waar expressie zweeft, 

de kunst haar klanken geeft, 

het woord in vormen wordt gegoten…

daar waar de kleinkunst bloeit, 

en waar de passie groeit, 

en intens wordt genoten

daar bruist de stad, 

daar pluist het pluche, 

klinkt het applaus 

van Lelystadse handen

ontmoeten wij, 

de sfeer gastvrij , 

daar blijft ons vuur ontbranden

een vestzak vol talent, 

waar wordt gestimuleerd, 

waar kunst haar kansen grijpt, 

zichzelf manifesteert

daar waar t management steunt 

en meedenkt telkens weer, 

aan alle kanten helpt, 

niet achterover leunt

daar waar cultuur uit onze stad, 

steeds nieuwe vormen krijgt 

en Lelystadse kunst  

de werkelijkheid ontstijgt

waar kleinheid juist aandringt 

om groots te openbaren, 

broedplaats waar creativiteit, 

door velen wordt ervaren.

Cultuur in Lelystad in bloei, 

op het podium van POSA

Daarom een heel speciale plaats

voor Kevin

en voor Rosa

© Juul Baars 16 juli 2020

Stadsgedicht

Daar gaat ze.. (Vertrek Burgemeester Ina Adema)

daar gaat ze weer, de burgemeester
ze was nog maar zo kort bij ons,
t bericht kwam binnen als een plons
dat ze vertrekt…

ach jammer toch..
kordate vrouw, ze weet van wanten
recht door zee, ziet alle kanten
en handelt zeer bekwaam en zeer correct

er zijn er die begrijpen dat
ze kiest voor haar carrierepad
want commissaris van de koning
klinkt toch als heerlijk zoete honing
het is toch wat…

ach jammer toch…
we hadden haar zo graag gehouden
we hadden met haar willen bouwen
aan ons morgen

maar ach...
ze gaat ons echt verlaten
en ze is niet om te praten
we zullen voor vervanging moeten zorgen

ons rest haar veel geluk te wensen

namens Lelystadse mensen

die haar hebben gewaardeerd

Het ga je goed Ina, heel veel geluk Ina

we hebben veel van je genoten

en ook veel van je geleerd

© Juul Baars, 4 juli 2020 (Stadsgedicht)